kotlet mielony

Dziś pierwszy dzień wiosny, ale gdzież ona?
Z niedowierzaniem spoglądam za okno. Jak rzekłby klasyk:  "w zeszłym roku w maju widziano ją w tramwaju"

Ta pogoda nastraja zupełnie do niczego. Może więc jakieś małe wagary od codzienności-nudności? W końcu dziś mamy dzień wagarowicza. Wagary, jakoś kiedyś łatwiej było sobie zrobić wagary od codzienności. A teraz ... a teraz beztroska młodzieńczych lat  jest skorygowana poczuciem obowiązku bo przecież świat się zawali jeśli jednego dnia wyrwiemy się z kieratu powinności wszelakich. Ale czy na pewno się zawali? Czy dokumenty uciekną z biurka? Czy ktoś poza nami zauważy, że zamiast pościerać kurze i zrobić pranie zajęłyśmy się tylko tym co naprawdę sprawia nam przyjemność? Tak, jednak myślę, że wszyscy to zauważą bo radosnego spojrzenia i uśmiechu na twarzy nie zdołacie przed innymi ukryć. 

PROSZĘ PAŃSTWA, IDZIEMY DZIŚ NA WAGARY! TRADYCJA ZOBOWIĄZUJE :)

MIELONE KOTLETY

Rzadko robiłam je sama. Były specjalnością mojego taty. To zawsze z nim będą mi się kojarzyć. Dzwonił i mówił, że dziś nie musimy gotować, że dziś coś już dla nas w kuchni "wymodził" (właśnie takich słów używał mówiąc o gotowaniu).  Kiedy wchodził - moi chłopcy biegli do drzwi zaglądać mu do siatki ciekawi co też dziś Dziadzi Bodzio przyniósł. Lubił gotować i robił to naprawdę nieźle. Używam tych samych przypraw, wydaje mi się, że w taki sam sposób jak on opiekam mięso, a jednak nie potrafię tamtej głębi smaku odtworzyć.

Tata często przynosił mielone mięso i razem z moimi chłopcami  przygotowywał mielone kotlety. Razem namaczali bułkę, razem doprawiali, razem formowali mięso. Chłopcom różnie szło, byli jeszcze mali, ale on miał w sobie pokłady cierpliwości, których ja w sobie czasem odnaleźć nie potrafię. 

 

Kotlety z przepisu Dziadzia Bodzia

Nie zrobiłam ich od prawie dwóch lat choć chłopcy często o nie prosili. Po stracie bliskiej osoby trudno jest pierwszy raz zrobić coś samemu już bez jej udziału. Z jednej strony pragnie się zachować od zapomnienia takie wspólne chwile z codzienności,  ale z drugiej bardzo dotkliwie odczuwa się świadomość, że teraz już nic nie będzie takie jak kiedyś.

SKŁADNIKI :

* 250 g  mięsa z szynki wieprzowej

* 250 g fileta z piersi indyka

* 1 jajko

* 1 cebula

* 1 bułka 

* trochę mleka 

* 2 ząbki czosnku

* przyprawy: sól, pieprz, majeranek , ulubione mieszanki ziół

* tarta bułka

* olej rzepakowy z pierwszego tłoczenia

 

WYKONANIE :

Mięsa kroimy na kawałki i razem mielimy, dodajemy jajko, przyprawy, rozgniecione w wyciskarce ząbki czosnku.

Cebulę kroimy w kostkę i podsmażamy ją na złoty kolor na niewielkiej ilości oleju rzepakowego i dodajemy do mięsa. Bułkę rwiemy na kawałki i moczymy ją w mleku. Gdy zmięknie -  odciskamy ją w dłoniach i dodajemy do masy mięsnej. Wszystkie składniki dokładnie mieszamy. Zwilżonymi w zimnej wodzie dłońmi formujemy płaskie kotlety. Panierujemy je w tartej bułce. Smażymy na dobrze rozgrzanym oleju przez około 4 - 5 minuty z każdej strony.